Naše dźěćace dnjowe přebywanišćo

Jónkróćnosć čłowjeka je zakład našeho pedagogiskeho dźĕła. Kóždy čłowjek wotkryje sebi swĕt ze swójskimi zamóžnosćemi a kajkosćemi na swojorazne wašnje. Jako kubłarki my tutón jónkrotnosć wuwića připóznajemy a wšědnje w našim pedagogiskim dźĕle wobkedźbujemy. My damy dźĕćom čas, městnosć a indiwidualnu podpĕru, zo bychu swójske potenciale najlĕpje zeznali a je wuwić zamóhli. Za tute wuwiće trjeba dźĕćo kubłarku, kiž jeho při wotkrywanju swĕta podpĕra, jemu za to wumĕnjenja skići a jemu trĕbnu dowĕru spožći.

Naše pedagogiske dźĕło wusmĕri so po sakskim zdźĕłowym planje, kotrež je nam zakład a orientacija w našim pedagogiskim skutkowanju.

Fundament wuknjenja a wuwića w dźĕćatstwje tworja nazhonjena, kotrež sebi dźĕćo přez swójske jednanje zdobudźe. Z tuteje přičiny wusmĕri so naše pedagogiske dźĕło na to,  zo chcemy dźěćom zmóžnić, swójski wobswět na indiwidualne wašnje zeznać, jón wuslĕdźić a  zrozumić. Tutón wid na wuwiće dźĕća wopisa "situaciska zasada" (Situationsansatz), kotrež je wobstatk saskeho zdźĕłoweho plana. Kubłarka wobkedźbuje zajimy a zamóžnošće dźĕšća, kotrež su wuchadźišćo pedagogiskeho jednanja. Přez pedagogiske poskitki, wotpowĕdny material, hrajku, rozmołwu.....twori potom wumĕnjenja za optimalne wuwićowe procesy dźĕšća.

Wšě kubłanske wobłuki zjednoća so we wšědnym dnju.

Kóžde dźĕćo je wćipne na swĕt, kiž jeho wobdawa. Chce jón zeznać, jón wuslĕdźić, zo by jón zrozumił. Zo by sebi dźĕćo pak tutón wĕdu wo swĕće přiswojić zamóhło, dyrbi mĕć móžnošć, swĕt wuslĕdźić. Hra je při tym zakład wšeho wuknjenja, přez nju wotkryje sebi dźĕćo swĕt.

Za najmłódšich dźĕći (žłobikowe dźĕći), je hra najwažniša forma wuknjenja. Před tutym wĕdomostnym pozadkom, maja dźĕći pola nas za to wšednje wjele časa.  

My njeposkićimy dźĕćom pedagogisce dohotne hrajki a přewodźamy jich při tym je wuslĕdźić, wupruwować a zeznać. W starobje wot 3-6 lĕt, wuwija so hrajkanske formy a družiny dźĕći stajnje dale. Kóžde dźĕćo hromadźi nazhonjenja jako dźĕl skupiny a dožiwi so sam jako wažny dźĕl tuteje.

W našim kubłanišću mamy přidatnje k wšĕdnym hrajkanju tež hrajkanski dźeń zarjadowany, zo bychmy wažny potencial swobodneje hry wućerpali. W dorĕčenju z kubłarku smĕdźa dźĕći na tutym dnju swójsku hrajku wot doma sobupinjesć.

Za hortowe dźĕći je hra wažne wurunanje k šulskej wučbje a dale wažny puć wuknjenja. W bĕhu popołdnja w horće zarjadujemy dźĕćom tuž wjele časa za to. Mamy pohibowanski- a twarski rum, ateljej, dźĕłarničku a klubownju, w kotryž móža dźĕći swoje najwšelakoriše ideje zwoprawdźić a wupruwować.

W našim kubłanišću nawuknu dźěći spěšnje socialne kontakty k druhim dźěćom ale tež k wšitkim kubłarkam. Tak nawuknu woni, zo wobradźa wulke wjeselo, hdyž dožiwjenja z druhimi dźěla.

Naše zaměry:

• nazhonjenja z dźěćimi rozdźělneje staroby hromadźić
• kontakt k socialnej wokolinje natwarić
• wobchad z konfliktami w zhromadnosći kaž tež pomocliwosć, přećelnosć a sprawnosć
• česćowny wobchad mjez sobu a z druhimi, začuća wuprajić a druhich respektować a přiwzać
• wutwar swójskeje identity a indiwiduality kóždeho dźěsća

Zo bychu dźěći socialne kontakty nawjazali a wudźeržowali, dyrbja z druhimi do komunikacije stupić. Při tym je socialne z komunikaciskim kubłanjom zwjazane. Dźěći nawuknu, kak móža rěčeć abo so z druhimi rozmołwjeć a kak móža na dožiwjenja reagować. Na zakładźe dwurěčneho kubłanja w našim kubłanišću nawuknu tu wšitke dźěći w prěnim rjedźe serbsku rěč, ale wězo tež němsku.

Naše zaměry:

• mjezsobna wuměna mjez dźěćimi a dorosćenymi
• nahlady a začuća wujasnić
• swoje dožiwjenja z druhimi dźělić

Naša pěstowarnja je w křesćanskej wokolinje zakótwjena. Zhromadny paćer prěd snědanju a wobjedom, wšelake swjedźenje kaž tež katechezy w předhodownym a jutrownym času, słušeja k dnjowym wotběhej. Hódnoty su něšto wobstajne, woni tworja zakład při wobchadźenju mjezsobu. Tak je zdwórliwy, česćowny a tolerantny wobchad mjezsobu wažny fundament našeho džěła.

W našim pedagogiskim dźěle ma strowe wuwiće dźěći wulki wuznam. K tomu smy wšědnje sadowu snědań zarjadowali, za kotruž dźěći sad a zeleninu sobu přinjesu.

Tež spěchowanje pohiba ma wulki podźěl w pedagogiskim dźěle našeho žłobika. Znajmjeńša jónu tydźensce přewjedźemy pohibowanski a sportowy poskitk. Nimo toho skića so dźěćom na dworje a w zahrodźe wjele móžnosćow k pohibowanju. Wulke wjeselo zbudźa zaběra we Worklečanskim parku a w bliskim lěsu.

Naše zaměry:

• dźiwamy na strowe a wurunane zežiwjenje, kaž tež ćělnu hygijenu
• wušiknosć a koordinaciju při wšědnych činitosćach docpěć, na přikład při zdrasćenju, při zuby rjedźenju abo při samostatnym zastaranju wokoło jědźe
• skrućenje a dalewuwiće pohibow
• hrube motoriske pohibowanske wotběhy wobknježić a wodźić zamóc, na přikład: běhać, skakać, popadnyć abo mjetać
• ćělne začuće wuwić a koordinaciske kmanosće docpěć

Wódny muž, je mytiska bytosć, wo kotrejž so w najwšelakorišich powĕdkach rozprawja. Wódny muž bydleše zhromadnje ze swojej žonu a swojim dźĕćom we hłubokej wodźe. Wón bĕše přećel ale tež njepřećel ludźi.

Tež w hatach we a wokoło Worklec, kaž tež w rĕce "Klóšterska woda", bydleše nĕhdy wódny muž. Studnja w pinci našeje pĕstowarnje je přičina za to, zo dósta naše kubłanišćo mjeno „K wódnemu mužej“.

Za naše dźĕći je wódny muž dobry přećel a přewodnik.